در سال 1927 میلادی یک اتفاق مهم در معماری به وقوع پیوست و آن مسابقه جهانی طراحی ساختمان مجمع ملل بود . مسابقه ای که بین معماران معاصر و معماران کهنه پرست گذاشته شد . معماران کهنه پرست وابسته به اکادمی معماری گرچه پیروز این رقابت شدند اما در واقع خط بطلانی بر روی معماریشان کشیده شد .
از میان 337 پروژه که از طرف معماران مختلف طراحی شده بود با وجود اینکه طرح لوکوربوزیه و «پیرژانره » واجد معنا و اهمیت بیشتری بود اما رد شد . زمینی که در اختیار این پروژه قرار گرفته بود زمین محدودی در ساحل دریاچه ژنو و از سه قسمت اصلی تشکیل شده بود .1-دبیرخانه 2-ساختمانی برای تشکیل جلسات کمسیون 3- تالاری برای تشکیل جلسات سالیانه مجمع عمومی
و گذشته از این سه بنا یک کتابخانه عظیم نیز برای این مجمع لازم بود . اهمیت طرح لوکوربوزیه و زانره در این بود که آنها با استفاده از حداقل زمین جوابگوی تمام نیازات جامع ملل بودند . در حالیکه معماران کهنه پرست از طرحهای گسترده و پرهیبت بهره گرفتند و بیشتر پروژه هایی شبیه ورسای طراحی کردند غافل از اینکه دیگر چیرگی بر طبیعت در این دوره از زمان جایز نبود . در حالیکه لوکوربوزیه و ژانره پیوستگی با طبیعت را حفظ کرده بودند . پروژه های معماران دیگر یا کارهای تزئینی صاف و بی رنگ و بو بود و یا طرحهای تند با زغال . عده ای هم خیالبافی هایشان را در طرحهایشان ریخته بودند .
در این میان پروژه های جالبی نیز به چشم می خورد مثل کار «هانس مایر» و «هانز ویتور» «ریچارد نویترا» «ا-مندلس» و گروه موسوم به «پرزنتز» که معمارانی از لهستان بودند .اما هیئت داوران متشکل از معماران و سیاسیون بود .معمارانی چون «برلاگ «از هلند «یوسف هفمان» از اتریش «ویکتور ارتا»از بلژیک و «کارل موزه » از سویس و از سیاسیون هم «سرجان برنت» نماینده انگلستان «مسیو لومارسکیه «نماینده فرانسه و «آریستید بریان «ریس فرانسوی شورای مجمع ملل بود .
لومارسکیه به دلیل اینکه طرح لوکوربوزیه و ژانره «بلو پرینت «است و نسخه اصلی نیست باعث شد این طرح رد شود .گرچه برلاگ -هفمان و موزه موافق طرح لوکوربوزیه بودند و اگر ارتا نیز به آنها می پیوست با رای اکثریت این طرح پذیرفته می شد اما بر خلاف انتظار ارتا به گروه مخالفین و سیاسیون پیوست .
ابتدا 9 پروژه را انتخاب کردند و رای نهایی را به سیاسیون سپردند و سرانجام قرار شد طراحان 4 پروژه با همکاری یکدیگر بنای مجمع اتفاق ملل را بسازند .
اما زمین اصلی که برای این پروژه در نظر گرفته شده بود تغییر کرد و ناچار زمین بزرگتری در نظر گرفته شد چون تلفیق طرحهای گذشته نتیجه ای نداشت به ناچار از طرح پلان لوکوربوزیه استفاده کردند اما با نمای قدیمی ولی این ساختمان واجد معنی و مفهوم بود و همین باعث شد که یک سال بعد اتحادیه جهانی معماران معاصر (CIAM) به وجود آید .
بیان دیدگاه